Camperavontuur deel 2

Bij mijn laatste verhaal was ik geëindigd in Coral Bay. Hier begon het 's avonds enorm te waaien (net als de avond er voor in Karijini) waardoor we onze truien en lange broeken weer eens te voorschijn konden halen. De temperatuur wordt hoe zuidelijker wij komen ook steeds lager. In Darwin was het 38, hier 28.
We zijn 1 extra nacht in Coral Bay gebleven om te kunnen snorkelen. Na eindelijk een ochtend wakker te worden zonder vogelorkest zijn we met een excursie mee gaan snorkelen. We mochten 3 keer de zee in. De eerste keer gingen we in een uur een ronde om het koraal. Tot nu toe vond ik het niet echt bijzonder ten opzichte van andere plekken waar ik gesnorkeld of gedoken had. Na een stuk varen kwamen we op een plek waar een manta rog rond zwom. Na een uitleg over die beesten (ze kunnen 9 meter breed zijn en 240 km/h zwemmen) mochten we in 2 groepen het water in. Ze hadden verteld dat die beesten groot waren, maar toen hij eenmaal onder mij door zwom schrok ik zo dat ik meteen ook een slok zeewater binnen kreeg. Toen ik eindelijk klaar was met mijn gehoest en geproest was hij alweer weg. Wat is dat een groot beest! Vervolgens mocht elke groep nog 2 keer en nu was ik er dus echt op bedacht hoe groot hij was (deze was ong 3 meter breed) en heb ik een heel stuk met hem mee kunnen zwemmen. Na een lunch gingen we naar een plek die ze 'shark washing station' noemen. De haaien gaan daar een soort van hol in het koraal in om hun tanden schoon te maken. Dat wilde ik ook wel graag zien, ondanks dat ik het ook best spannend vond. Na een eindje snorkelen bij koraal zoals ik het nog nooit heb gezien zo mooi en dichtbij kwamen we bij de haaien. Er waren er iets van 5 of 6 en ze zijn ongevaarlijk. Hoewel de duikers een haai hadden gezien die daar niet hoorde en die wel gevaarlijk zou zijn. Gelukkig hoorde ik dat achteraf pas. Na de haaien nog verder gesnorkeld langs het mooie koraal en kwamen we ook nog 2 zeeschilpadden tegen. Wat zijn die beestje leuk! Ik heb al op veel plekken gedoken en gesnorkeld, maar deze ervaring zal denk ik nooit overtroffen worden.
Gelukkig waaide het deze avond wat minder en hadden we genoeg aan een trui.
De volgende ochtend zouden we naar Kalbarri NP rijden. Dit zou een lange rit worden dus vroeg opgestaan. Onderweg (weliswaar met een omweg) waren nog wat dingen die we wel wilden bekijken, maar we wisten niet zeker of dat haalbaar zou zijn. We zouden wel kijken hoelang we er al over zouden doen voor we bij het eerst volgende grotere dorp zouden zijn. Barbara reed, maar die werd vrij snel niet helemaal lekker dus ik reed verder. We hebben toen ook het plan maar omgegooid. In plaats van naar Kalbarri zijn we richting Denham gereden en zo kwamen we wel langs de plekken die we nog graag wilde zien. We zijn eerst bij Blowholes gestopt. Over een soort van maanlandschap loop je naar de zee waar deze met zo'n kracht door gaten in de rotsen stroomt dat het zo'n 20 meter de lucht in spuit. De zee ging enorm te keer wat een spectaculair beeld gaf. Hierna een stuk verder gereden om te stoppen bij stromatolieten. Wat dat nou precies is weet ik eigenlijk nog niet. Iets van zuilen met blauwwieren en dat is de oudste levensvorm die er bestaat. Ook is de zee er 2 keer zo zout als op andere plekken en de temperatuur van het water kan 45 graden worden. Ik vond het er niet heel interessant, maar heb wel weer een lesje biologie gekregen zo.
Volgende stop was Shell Beach. 1 van de 2 stranden ter wereld die volledig uit schelpen bestaat en zelfs een laag van 8 a 9 meter aan schelpen heeft. Allemaal hele kleine witte schelpjes.
Next was Eagle Bluff. Een klif waar je bij warm weer zeekoeien, haaien, schilpadden en roggen kan zien. Helaas hebben we geen van alles gezien. Hierna kwamen we aan in Denham. Totaal hebben we toch weer zo'n 600 km gereden vandaag. Onderweg hebben we nu ook walabies gezien in een staat die we nog niet hadden gezien. Alleen botten met een staart of pootjes. Ook emoes kwamen we tegen en voor het eerst geiten. Weer eens een ander dierenleven dan we gewend waren.
De volgende dag op weg naar Kalbarri NP. Barbara was nog steeds niet fit dus heb ik bijna het hele stuk gereden.
Aangekomen bij Kalbarri meteen een korte wandeling gemaakt waar we langs kwamen. 1 naar een uitzichtpunt waar we Kalbarri van bovenaf konden zien en later nog 1 waar we onderaan de rivier uitkwamen. De tweede was weer veel klimmen en springen over rotsen. We hadden een paar dagen rust van vliegen gehad, maar die kwamen hier in grote getalen weer terug. Heel irritant.
Na een lunch tussen de vliegen nog naar het nature window gegaan. Rotsen die een soort raam vormen waar je weer een heel mooi uitzicht hebt. Er was ook nog een wandeling van 8 km die we wel wilde doen, maar achteraf toch niet gedaan hebben. De camping die we in gedachten hadden was helaas vol dus moesten we opzoek naar een andere. Gelukkig ging dat best vlot. Kalbarri was een erg leuk kustplaatsje. Leuker dan Coral Bay. Minder toeristisch, maar genoeg leuke plekjes. 'S avonds nog even langs het strand gelopen met de ruige zee en uitgekomen bij een erg leuk eettentje. Dit lag erg afgelegen, maar wat was dat een leuke plek.
Ze hebben hier in Austarlië ook het begrip BYO (bring your own) als dat bij de ingang staat mag je je eigen drinken meenemen.
De volgende dag reden we naar Cervantes (ong 400 km) Vrijwel elke dag worden we hier rond half 6 gewekt door de vogels. En dan niet een leuk gefluit, maar gekrijs en geschreeuw. Lekker uitslapen zit er dus eigenlijk sowieso nooit in.
We begonnen onze tocht vandaag met wat stops bij uitzichtpunten. Mooie kliffen en ruige zee. Ook nog gezocht naar walvissen, maar helaas. Een stop verderop was het Pink Lake wat ook echt roze was. Hoe dat komt weet ik niet.
Na een tankstop ben ik verder gereden en kwamen we meteen in een behoorlijk dorp terecht. Dat waren we niet meer gewend. Wat een verkeer weer. Met een tussenstop in Port Denison waar we geluncht hebben en we ook nog even langs de kust hebben gelopen merkte ik dat de vermoeidheid toe aan het slaan was dus hebben we nog even op het gras uitgerust. Hierna ging het gelukkig weer en kon ik goed verder rijden. Aangekomen in Cervantes eerst een camping gezocht, omdat we de laatste dagen best moesten zoeken, doordat alles vol zat, maar nu hadden we meteen een plek. Die gereserveerd en door naar de Pinnacles. Een woestijn met grote kalksteen formaties. Hier konden we a la Safaripark met de auto doorheen of via een wandeling. Wij zijn er met de auto door gegaan. We vonden het allebei alleen niet heel bijzonder. Het zijn grote rotsen/stenen in het zand en dan heeeel veel.
Terug op de camping nog even over het strand en toen was het tijd om te relaxen.
Volgende dag hebben we uitgeslapen! Slapen lukt ons allebei niet goed, we worden tussendoor vaak wakker vandaar dat we ook echt moe aan het worden zijn. We zijn vaak vanzelf om 6 uur wakker en dan staan we ook op om verder te rijden. Zeker als we lange afstanden hebben vertrekken we vroeg. Vandaag hoefde we maar 200 km dus hebben we tot half 9 uitgeslapen (in bed gelegen)
Rustig aan opgestaan en ingepakt en begonnen aan onze 1 na laatste rit. Naar Frementle. Onderweg niet echt wat bijzonders gezien op grassheadbomen na. Ik vind ze op die bolletjes lijken die je water moet geven en die dan gras-haar krijgen, vandaar dat ik ze zo noem. Ze hebben heel schattig piekhaar hier.
Toen we in Perth kwamen, waar we doorheen moesten, was het wel even slikken in het verkeer. Erg druk! Ook de goede weg naar Frementle vinden was lastig, omdat hier namen van wegen aangegeven staan en niet van plaatsen en onze kaart geeft geen straatnamen aan. Maar we zijn er gekomen. Barbara verwachtte een lief, schattig visserplaatsje, maar het was nog best een grote plaats waar parkeerplekken allemaal vol zijn en we geen idee hadden waar we een camping konden vinden. Na wat rond rijden een parkeerplek gevonden en bij de vvv gevraagd naar een camping. Die was er maar 1 en dan best een eind van het centrum af. Onderweg erheen had ik nog bijna een andere auto afgesneden doordat ik die niet had gezien, maar we zijn heel op de camping aangekomen. Lunchen, camper uitruimen en ff het dorp in. Ik vind het een leuk plaatsje met mooie oude, maar vernieuwde, panden. Ook nog een leuk marktje gevonden. We werden alleen echt moe dus ff drankje gedaan en weer terug. Daar al een begin gemaakt met camper opruimen, omdat hij morgen ingeleverd moet worden. Dan zit het camperavontuur erop.
De volgende ochtend verder met camper opruimen en klaarmaken om hem in te leveren. Na een ontbijtje op pad voor ons laatste kleine ritje. Inleveren moest vlak bij het vliegveld van Perth. 24 km rijden ongeveer, maar we hadden geen idee hoe we er moesten komen. Ook als we het mensen vroegen konden ze ons niet helpen. Dus zelf maar op zoek en uiteindelijk hebben we het gevonden. Nu ik dit stuk mocht rijden vond ik het helemaal niet erg dat het niet zo druk was op de weg en dat ik niet helemaal door Perth hoefde.
Camper en wij zijn veilig aangekomen in Perth. In totaal hebben we 5560 km gereden in 17 dagen en we hebben dan dus ook heel veel gezien en gedaan.
Na het inleveren met de taxi naar ons hotel in Perth. De kamer was nog niet klaar dus meteen Perth in om te eten en rond te wandelen. Nog wat souveniertjes gekocht en uiteindelijk in het grote park neergestreken in de zon met uitzicht over de stad.
Terug in het hotel genoten van de heerlijke douche en weer eens lekker lopen tutten. Genieten! De avond ook nog afgesloten met een lekker diner in een roof-top restaurant.
Morgen hebben we nog een dagje Perth en dan vliegen we 's nachts naar Hong Kong. Dan hebben we daar ook nog 2 volle dagen en vliegen we woensdagavond terug naar huis om donderdagochtend (zo lijkt het heel kort vliegen) weer aan te komen.

Nu we geen camper meer hebben, een klein lijstje wat we gaan missen aan onze camper ten opzichten van thuis:
- niet meer eerst het dak uitduwen voor je kan staan in je huis.
- niet meer je 'woonkamer' om hoeven bouwen tot 'slaapkamer' door planken uit te schuiven en matrassen overal vandaan te trekken.
- niet meer slapen op een matras van zo'n 5 cm
- niet meer via de koelkast je 'slaapkamer' uit klimmen.
- niet meer lezen met je zaklamp
- 's nachts niet meer bang zijn dat je uit bed rolt, omdat de camper schuin op een helling staat.
- geen verassingen meer als je de koelkast of 'buffetkast' open trekt over hoe je de inhoud allemaal aan zal treffen en wat er allemaal gesneuveld zal zijn. (Totaal 3 eieren en 1 beker kapot)
- niet meer met 2 personen aan het dak hoeven hangen om deze weer in te klappen
- niet meer de keuken uittrekken om te kunnen koken
- na het douchen schone voeten houden, omdat je niet door zand terug naar je 'huis' hoeft

Dit gaan we toch stiekem wel erg missen.